سلام و ما هم آمدیم تا بگوئیم که ما هم هستیم.خیلی دردسرتون نمیدم اما بد نیست بدونید برای من تازه وارد در این عرصه ی وبلاگ نویسی شاید هیچ چیز حتی خود داشتن وبلاگ و خونده شدن مطالبش برام مهمتر از نوشتن نباشه.من عاشق نوشتنم حتی اگه خونده نشه.من می نویسم به عشق نوشتن وبه عشق تنها کسی که می دونم همیشه مخاطب اول و آخرمه،کسی که کنارمه و تا ابد کنارم میمونه همسر نازم،علیرضای خوبی های من که قرار همه چیز رو در زندگی باهاش به اشتراک بزارم.البته در وبلاگ ما به روی همه بازه اما یه کمی حیا هم خوبه چون از قدیم گفتن در وبلاگ بازه حیای وبلاگ جرخ زن الاف کجاست.فعلاً سرتون رو بیشتر از این درد نمیارم تا بعد.
نظرات شما عزیزان:
|